Stage

In de weken voor de meivakantie gaan de derdejaars op stage en het is te doen gebruikelijk om alle leerlingen te bezoeken. Komen wij ook eens buiten, zal ik maar zeggen. En voor sommigen is dat ook echt nodig! Even met de voeten in andere klei staan. Dat maakt je wereld groter en je kijk breder.

Ik mocht deze weken een zestal mavo-leerlingen bezoeken. Waarom zes? Ik weet het ook niet, de verdeelsleutel is onduidelijk. Maar het hadden er best meer mogen zijn. Want wat is het toch leuk om leerlingen in een andere omgeving aan de slag te zien.

Mijn eerste bezoekje bracht me bij een verzorgingstehuis voor demente bejaarden. Na toegelaten te zijn in het gebouw (niemand komt er zomaar in of uit), moest ik even wennen aan de vreselijke geur in de lobby: het was kappersdag. En dan wordt er wel 'ns een permanentje gezet. Foei, wat een lucht!
Net op tijd werd ik opgehaald door de begeleidster en gingen we naar een betere omgeving. Daar aangekomen werd ik al snel herkend door deze en gene: in een huis vol dementerenden heet je al snel Willem of Johan.
Mijn stagiaire voelde zich als een vis in het water. Deze stage paste haar als een goed zittende jas. En wat bleek: in haar vrije tijd deed zij aldaar al vrijwilligerswerk. Fantastisch zoals een stage aan kan sluiten. Ze had het prima naar haar zin en ook het stage-adres was zéér tevreden.

De volgende stagiaire werkte in een dagopvang voor gehandicapte jongeren. Hoewel ze claimde het goed naar zin te hebben, liet ze dat naar buiten toe niet zo goed merken. Had ze het echt wel naar haar zin? Ik kreeg het niet naar boven in het gesprek. De stagebegeleidster was erg tevreden en zei dat ze het erg goed deed. Wellicht bloeit ze weer op als ik een adresje verder ga. En, ja, ik had mijn kont nog niet gekeerd of ik zag via het raam dat ze weer helemaal los kwam. Gelukkig!

De derde stagiaire bezocht ik in een sportzaak. Natuurlijk eerst een afspraak gemaakt. Bij binnenkomst zag ik gelijk waarom het zo vertrouwd klonk aan de telefoon: een oud-leerling zwaaide er de scepter. Even terug in de tijd. Wat ontzettend leuk is dat toch. En mijn huidige leerling: die zwaaide even en ging weer super aan het werk. Die had het druk. En zonder boe of bah haalde hij het beste uit zichzelf. Probeerde hij dat in mijn lessen nou ook maar! Ik ga maar 'ns nadenken hoe ik de lessen interessanter kan maken voor dit soort leerlingen. Wat maakt hen gemotiveerd?

Daarna stapte ik een lokale supermarkt in voor het vierde stagebezoek. En na even zoeken vond ik haar bij het brood. Ze merkte me niet eens op. Helemaal in beslag genomen door de eierkoeken. En wat nog mooier was: in tenue met ingetogen make-up en sieraden. Dat was echt wel wat anders dan op school. En zo beleefd. Hoe kan het? Ik was zó ontzettend verrast. Dit levert niet alleen leerlingen iets op maar ook ons als docenten. Als wij onze lessen toch 'ns zo kunnen inrichten dat zij zelf iets willen leren!

Op naar de volgende. Wat zijn de bezoekjes toch divers. Nu stap ik een bijgebouwtje van een woonhuis binnen. En op die paar vierkante meters worden er feesttafels met zoetigheden gecreëerd. Voor feesten, partijen, geboorten, communies, et cetera. En ook hier weer stralende oogjes. Hier komt Heel Holland Bakt tot leven en kan mijn leerlinge zich helemaal uitleven. Ze heeft het goed naar haar zin. Zelfs de onregelmatige werktijden deren haar niet. En zo zie ik weer: wie gemotiveerd is, werkt vanuit z'n hart en dan gaat het niet meer om 'monnies'. Dan is het slechts het geluk dat telt.

Aan alle leuke dingen komt een eind. Op weg naar de laatste. Zij mocht aan de slag bij een kinderdagverblijf, op een peutergroep. De binnenkomst voelt wat vreemd aan. Ik mag zelf doorlopen naar de groep. Dat gebeurde op het KDV van mijn eigen kinderen in ieder geval niet. Maar dit is meer KDV-fabriek. Wat een hoop groepen! Je merkt het aan de kennis van namen. De rondlopende chef kent de namen niet. Gelukkig op de groepen zelf natuurlijk wel. En daar tref ik mijn leerlinge, helemaal in het spel met peuters. En ook hier weer stralende oogjes en plezier. Wat super!

De stages van mijn leerlingen zijn een succes geweest. Nu hoop ik dat ze met hetzelfde elan hun stageboeken invullen en op tijd inleveren...